آثار تاريخي فرهنگي
در اين شهر دو تپه تاريخي و بخش عمده خانه هاي تاريخي كه بقاياي تعداد 14 باب از آنها ملاحظه مي‌شود وجود دارد از اين تعداد 7 خانه از وضعيت نسبتاً خوبي برخوردارند از ديگر آثار موجود مي‌توان به امامزاده‌ها اشاره نمود كه به ترتيب اهميت به معرفي اجمالي آن مي‌پردازيم .
بقعه سيد گتمير (مير مطهر )
قدمت: اواخر دوره صفويه
پلان بنا از نوع چليپايي و شامل دو مستطيل متقاطع است كه زواياي آن داراي پس و پيش رفتگي‌هايي مي‌باشد. گنبد آن از نوع آگون دار دو پوش است تزئينات آجر كاري كار بندي و يزدي بندهاي زير گنبد و طاق نماهاي زير پوشش داخلي ساقه گنبد داراي تزئيناتي از نوع نقوش اسليمي ماري و گچ برهايي به اشكال گياهي مي‌باشد و اين امتيازات ارزشمند معماري و هنري بقعه به شمار مي‌رود . تزئينات داخلي بنا در نوع خود منحصر بفرد و فوق العاده زيباست .
خانه تاريخي محمد باقر علوي
قدمت : اوايل دوره پهلوي
بنا داراي دو طبقه است و نماي آن پوشيده از آجر و سقف آن نيز با تيرهاي چوبي و شيرواني پوشيده و از زير با گچ اندود شده است. مصالح بكار رفته در بنا آجر و ملات گل آهك مي‌باشد بنا در دو طبقه داراي دو ايوان يكي در ضلع شرقي و ديگري در ضلع شمالي مي‌باشد كه هر يك در فصول تابستان و زمستان براي استفاده از طبيعت شناخته شده‌اند اين خانه يك نمونه از خانه‌هاي اعياني دوره پهلوي مي‌باشد محله مرانك شهر آبسرد را بايد مركز خانه‌هاي تاريخي دماوند دانست كه مي‌توان به صورت مختصر به موارد ذيل اشاره نمود
1- خانه ميرزا علي نقي مرعشي ، متعلق به دوره قاجاريه
2- خانه ميرزا يعقوب علوي (مرعشي)
3- خانه تاريخي سيد مصطفي علوي
4- خانه قاجاري ميرزا محمد علي اسدي و ميرزا حسن گتميري
5- خانه تاريخي اشرف الدين مرعشي و خانه آقا علوي
امامزاده قاسم
قدمت قرن ششم و هفتم هجري قمري
بناي بقعه با پلان مدور و گنبدي دو پوش همراه با قوس عرقچين از داخل و نماي خارجي به شيوه رك احداث شده است . گنبد رك آن را مي‌توان در شمار گنبد‌هاي رك شاخص در منطقه دانست . ورودي بنا در ضلع شرقي آن قرار گرفته و بنا از تاسيسات فوق العاده برخوردار مي‌باشد .
امامزاده عبدا...
قدمت اواخر دوره ايلخاني ، روستاي آئينه ورزان
بناي بقعه از نوع برجهاي آرامگاهي با پلان هشت ضلعي و گنبد مخروطي مي‌باشد بناي داخلي بقعه با كاشيهاي منقوش چهار ضلعي تزئين شده است . ضريح چوبي مقبره با استفاده هنر منبت كاري تزئين و داراي كتيبه‌اي به خط نستعليق مربوط به دوره صفويه مي‌باشد مصالح عمده بكار رفته در بنا قلوه سنگ ، ملات گچ و در مواردي آجر است .